Następca Fiata 125p, czyli Polonez...

                  W drugiej połowie lat siedemdziesiątych inżynierowie FSO z pomocą speców z Fiata rozpoczęli prace nad nowym modelem samochodu - następcy starzejącego się Fiata 125p. Nadwozie dla przyszłego samochodu, zaprojektowali włoscy styliści ze studia projektowego Giugiaro, przewidziano trzy wersje nadwoziowe - pięciodrzwiową, trzydrzwiową oraz coupe.

 

Samochód miał spełniać najsurowsze amerykańskie normy bezpieczeństwa biernego, zastosowano w nim wzmocnienia drzwi, co było wówczas rzadkością, samochód standardowo wyposażono też w bezwładnościowe pasy bezpieczeństwa. Nieoficjalne źródła podawały, że prototypowa wersja samochodu mogła otrzymać nazwę Fiat 137. Włosi zaproponowali także kilka silników do nowego auta, o pojemnościach 1600, 1800 i 2000 ccm, lecz pomimo zakupu licencji, nie wdrożono ich do produkcji.

Oprócz osobowych Polonezów, produkowano też wielofunkcyjne, osobowo-towarowe wersje. Na bazie modelu z roku 1993, powstał Polonez Cargo.

 

Produkcję zawieszono 22 kwietnia 2002 roku, łącznie z zestawami montażowymi wyprodukowano 1 061 807 egzemplarzy modelu w różnych wersjach (bez dostawczych Trucków i vanów Cargo).

Tuning Fiata 126p, wersja terenowa malucha?!?

Wszędołaz jest to prototypowy, lekki pojazd terenowy wykonany w Zakładzie Transportu Energetyki w Radomiu. 

Pojazd nie wszedł do produkcji seryjnej.

"Wszędołaz" został opracowany pod koniec lat siedemdziesiątych XX wieku. Miał być przeznaczony do inspekcji linii energetycznych w trudnym terenie, zwłaszcza w warunkach zimowych. Pieczę na projektem sprawował Kryspin Białek – dyrektor Zakładu Transportu Energetyki w Radomiu. Prototyp ukończono w 1980. Pojazdem, (choć nie był jeszcze ukończony) zainteresowali się Chińczycy – prowadzone były rozmowy w sprawie dużego zamówienia. Rozmowy nie zostały jednak sfinalizowane. Zaniechano także (ze względu na problemy techniczne z napędem gąsienicowym) seryjnej produkcji "Wszędołaza".

W pojeździe wykorzystano nadwozie Fiata 126p, dokonując jednak daleko idących przeróbek spowodowanych głównie zastosowaniem napędu gąsienicowego oraz zapewnieniem pływalności pojazdu. Silnik (z Fiata 126p), pędniki strumieniowe do poruszania się po wodzie oraz dodatkowe przekładnie umieszczono na miejscu tylnej kanapy, co spowodowało, że pojazd mógł pomieścić tylko dwie osoby. Zamiast drzwi zastosowano przeźroczystą, przesuwną osłonę obejmującą zarówno boki, jak i dach pojazdu.

Pojazd posiadał gumowe gąsienice do jazdy terenowej. "Wszędołaz" nie był dostosowany do długotrwałej jazdy po szosie. Przewidywano, że na miejsce inspekcji będzie przewożony na lawecie. Sterowanie pojazdem odbywało się przy pomocy kierownicy, która pochodziła z Fiata 126p, podobnie jak cała deska rozdzielcza. Masa pojazdu wynosiła ok. 600 kg.

Jedyny egzemplarz Wszędołaza znajduje się w Muzeum Techniki i Komunikacji w Szczecinie.

Syrena Sport jest prototypem polskiego samochodu sportowego, zbudowany pod koniec lat 50'

Syrena Sport jest prototypem polskiego samochodu sportowego, zbudowany pod koniec lat 50' w Fabryce Samochodów Osobowych w Warszawie. Z powodów problemów z paradując oraz w związku z sytuacja polityczna niestety nasza Syrenka pozostała tylko prototypem.

Syrena Sport miała tylko stalową konstrukcje płyty podłogowej a reszta była wykonana z tworzyw sztucznych jak przystało na samochód sportowy.Serce samochodu to specjalnie tworzony silnik czterosuwowy, dwucylindrowy, chłodzony powietrzem silnik typu bokser z aluminiowym korpusem. Środek silnika był jednak zapożyczony z motocykla SFM Junak S-03 czyli żeliwne cylindry, tłoki i zmodyfikowane aluminiowe głowice. Prototypowy silnik otrzymał osprzęt (gaźniki, zapłon, pompa paliwa) z francuskiego samochodu Panhard Dyna Z i przy pojemności 698 cm² rozwijał ok. 35 KM przy 5000 obrotów. Silnik umieszczony był z przodu. Osie napędzała czterostopniowa skrzynia identyczna jak w modelu Syrena 100, nasza sportowa Syrenka posiadała jeszcze przednie zawieszenie również pochodzące z Syreny 100. Specyficzne dla Syreny Sport było także niezależne zawieszenie tylnych kół, oparte na wahaczach wleczonych, drążkach skrętnych i niemal poziomo umieszczonych hydraulicznych amortyzatorach, oraz hydrauliczny napęd sprzęgła i mechanizm zmiany biegów w podłodze


.